عاوزيين نقرب من ربنا

السلام عليكم ورحمه الله وبركاته

انا اتعودت لما كتب موضوع بكتبه من غير ماافكر فيه او احضرله
لانى بكون كتبه بأحساسى
وخصوصا بقى الموضوع ده
لانه حاجة مننا اووى
او المفروض تبقى مننا
انا مش عارف احضر كلام بس هاتكلم وزى ماكلامى ماهيوصل
وبدعى ربنا انكوا تساعدونى واساعدكم انى اكمل الموضوع ده زى مابتمناه

فى الطبيعى دايما لما بيكون الانسان مضايق بيقرب من ربنا علشان ربنا هو مفرج الهموم وهو كاشف الغم
لكن انا بفكر فيها بطريقه تانيه
انى لما بكون مضايق بيكون السبب اننا بعدنا عن ربنا وان احنا لما بنرجع للوضع الطبيعى او المفروض نكون عليه بنبدا نرتاح تانى

عاوزيين نقرب من ربنا
او بمعنى اصح عاوزيين نوصل للوضع المفروض نكون عليه
انا مش هاتكلم عن دروس دينيه ولا سيره الرسول عليه افضل الصلاه والسلام
ولا داخل اقول مواعظ
احنا اكيد كلنا بنتمنى نقرب من ربنا
بنحب اوووى نفسنا واحنا قريبين منه
بنكون مطمنين اكتر واحنا بين ايديه ورحمته

واللى يقولك انا قريب من ربنا ومش عاوز يبقى ماتصدقهوش
لان مافيش حد بيوصل لدرجه الكمال
يعنى كل مابنقرب من ربنا وبنحس بحلاوه قربنا منه بنكون عاوزيين نقرب اكتر واكتر

هو ده اللى انا عاوزه
ازاى نقرب من ربنا
عاوزييين نقرب بأحسسنا اكتر مانقرب بالكلام
انا عندى كتب دينيه كتييييييير فى مكتبتى
وعندى دروس دينيه واناشيد
لكن عاوزييين نقرب بطريقه مختلفه
كل واحد وطريقته
نعرف ازاى ناخد حسنات
وازاى نحس بطعمها وجمالها

يعنى مثلا
" الابتسامه فى وجه اخيك صدقه"
دى صدقه وحسنه خدتها
مش هاتخسر حاجة هاتضحك بس وتبتسم فى وجه زميلك

هو ده قصدى ازاى نقرب بحاجات بسيطه فى حياتنا
اعتقد ساعتها هاننسى الهم وهانحب حياتنا لان كل حاجة بنعملها هاتبقى ساعتها بتقربنا من ربنا

عاوزيين نقرب من ربنا
ساعدونى